blog นี้จัดทำขึ้นโดย ดร.สิรวัลภ์ เรืองช่วย ตู้ประกาย หลักสูตรการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองและอุตสาหกรรม คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต เพื่อเป็นอีกช่องทางหนึ่งในการสื่อสารกับนักศึกษา
เมื่อวานอ่านหนังสือชีวตอนตี3ครึ่ง นอนตี5 ตื่น8โมง ไปทำงานส่งอาจารย์อีก มันป็นสาเหตุที่นอนไม่หลับ555+ ความดีคืนอ่านหนังสือ ค่ะคุณครู
ไม่ทราบว่าน้องส่งผิดป่ะค่ะ ???สำหรับสิ่งดีๆที่ทำในเดือนนี้ก็คือ ได้ไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่ อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา โดยได้ร่วมเดินทางไปกับ VR กู้ชีพจังหวัดสุรินทร์ เมื่อวันที่ 19 ที่ผ่านมา เพราะรู้จักกับเพื่อนที่เป็นร่วมกตัญญู และพอดีไปส่งน้องที่สุรินทร์พอดี ก็เลยได้ร่วมทีมมาช่วยเหลือผู้ที่โดนน้ำท่วม อยากจะบอกว่าแค่ข้าวกล่องแค่กล่องเดียวที่เรายื่นให้เขามันชั่งวิเศษมากเพราะบางคนเพิ่งได้รับความช่วยเหลือ มียายท่านหนึ่งร้องไห้เลย เพราะแก่บอกว่าตั้งแต่เกิดมาแก่ไม่เคยเจอน้ำที่ท่วมเยอะเท่านี้เลยแต่แก่ก็ไม่ไปไหนนะยังคงอยู่ที่บ้านเหมือนเดิมไม่ออกไปพักที่หน่วยช่วยเหลือ เพราะแก่บอกว่าแก่จะเกิดและตายที่บ้านของแก่ที่นี่ ฟังดูแล้วก็เศร้า เสร็จจากแจกข้าวแจกของต่างๆให้ชาวบ้านก็กลับกรุงเทพฯเลยเพราะกลัวน้ำท่วมหนักกว่าเก่าเดี๋ยวกลับไม่ได้ ตอนแรกที่ไปร่วมทีมเข้าช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเออเราได้ช่วยเหลือชาวบ้านอีกอย่างได้ไปกับเพื่อนๆคงสนุกดี แต่พอเอาเข้าจิงไม่เลยเหนื่อยมาก เพราะต้องพายเรือเข้าไปลึก และผู้ที่รอการช่วยเหลือก็มีมาก หนำซ้ำน้ำก็สูงมาก แต่ก็สนุกและดีใจมากที่ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ชาวไทยด้วยกันที่กำลังเดือดร้อนอยู่
เมื่อวานอ่านหนังสือชีวตอนตี3ครึ่ง นอนตี5 ตื่น8โมง ไปทำงานส่งอาจารย์อีก มันป็นสาเหตุที่นอนไม่หลับ555+ ความดีคืนอ่านหนังสือ
ตอบลบค่ะคุณครู
ไม่ทราบว่าน้องส่งผิดป่ะค่ะ ???
ตอบลบสำหรับสิ่งดีๆที่ทำในเดือนนี้ก็คือ ได้ไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่ อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา โดยได้ร่วมเดินทางไปกับ VR กู้ชีพจังหวัดสุรินทร์ เมื่อวันที่ 19 ที่ผ่านมา เพราะรู้จักกับเพื่อนที่เป็นร่วมกตัญญู และพอดีไปส่งน้องที่สุรินทร์พอดี ก็เลยได้ร่วมทีมมาช่วยเหลือผู้ที่โดนน้ำท่วม อยากจะบอกว่าแค่ข้าวกล่องแค่กล่องเดียวที่เรายื่นให้เขามันชั่งวิเศษมากเพราะบางคนเพิ่งได้รับความช่วยเหลือ มียายท่านหนึ่งร้องไห้เลย เพราะแก่บอกว่าตั้งแต่เกิดมาแก่ไม่เคยเจอน้ำที่ท่วมเยอะเท่านี้เลยแต่แก่ก็ไม่ไปไหนนะยังคงอยู่ที่บ้านเหมือนเดิมไม่ออกไปพักที่หน่วยช่วยเหลือ เพราะแก่บอกว่าแก่จะเกิดและตายที่บ้านของแก่ที่นี่ ฟังดูแล้วก็เศร้า เสร็จจากแจกข้าวแจกของต่างๆให้ชาวบ้านก็กลับกรุงเทพฯเลยเพราะกลัวน้ำท่วมหนักกว่าเก่าเดี๋ยวกลับไม่ได้ ตอนแรกที่ไปร่วมทีมเข้าช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเออเราได้ช่วยเหลือชาวบ้านอีกอย่างได้ไปกับเพื่อนๆคงสนุกดี แต่พอเอาเข้าจิงไม่เลยเหนื่อยมาก เพราะต้องพายเรือเข้าไปลึก และผู้ที่รอการช่วยเหลือก็มีมาก หนำซ้ำน้ำก็สูงมาก แต่ก็สนุกและดีใจมากที่ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ชาวไทยด้วยกันที่กำลังเดือดร้อนอยู่